rozkazujący

rozkazujący
{{stl_3}}rozkazujący {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}rɔskazazujɔnʦ̑ɨ{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_9}}adj {{/stl_9}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_33}}głos{{/stl_33}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_33}}ton {{/stl_33}}{{stl_14}}befehlend{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}gebieterisch {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}tryb \rozkazujący {{/stl_22}}{{stl_12}}ling {{/stl_12}}{{stl_14}}Imperativ {{/stl_14}}{{stl_15}}m, {{/stl_15}}{{stl_14}}Befehlsform {{/stl_14}}{{stl_15}}f {{/stl_15}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • rozkazujący — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrażający rozkaz; kategoryczny, ostry : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozkazujący ton. Rozkazującym gestem wyprosił ich za drzwi. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozkazujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. rozkazywać (p. rozkazać) rozkazujący w użyciu przym. «wyrażający rozkaz, nakaz; kategoryczny, ostry, groźny» Rozkazujący głos, ton. ∆ jęz. Tryb rozkazujący «forma czasownika wyrażająca rozkaz; rozkaźnik» …   Słownik języka polskiego

  • imperatiwus — m IV, D. imperatiwuswu, Ms. imperatiwuswie; lm M. imperatiwuswy jęz. «tryb rozkazujący czasownika; pot. czasownik w trybie rozkazującym» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • imperatywny — «nie znoszący sprzeciwu, rozkazujący, nakazujący, stanowiący; będący nieodpartą koniecznością» Imperatywne działanie. Imperatywne przepisy …   Słownik języka polskiego

  • rozkazująco — przysłów. od rozkazujący Krzyknąć, mówić rozkazująco …   Słownik języka polskiego

  • rozkaźnik — m III, D. a, N. rozkaźnikkiem; lm M. i jęz. «tryb rozkazujący» …   Słownik języka polskiego

  • tryb — m IV, D. u, Ms. trybbie; lm M. y 1. «ustalony porządek, zwyczaj załatwiania określonych spraw; metoda postępowania, sposób, system» Tryb postępowania, załatwiania czegoś. Sprawa została załatwiona w trybie przyśpieszonym. Wszystko idzie, toczy… …   Słownik języka polskiego

  • władczy — «cechujący władcę; nakazujący posłuszeństwo, nie znoszący sprzeciwu, rozkazujący» Władcza natura. Władczy głos, ton, gest. Władcze spojrzenie. Władcze instynkty …   Słownik języka polskiego

  • imperatywny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nakazujący coś bezwzględnie, zmuszający kogoś do określonego działania; rozkazujący, nakazujący : {{/stl 7}}{{stl 10}}Imperatywne posunięcie.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozkaźnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} w gramatyce: tryb rozkazujący czasownika; także: forma czasownika w takim trybie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Formy rozkaźnika. Wypisać rozkaźniki z tekstu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”